benim bir hayaletim vardı. birkaç kez gittiğini düşünmüştüm. ama o bir yerlerden çıkıp "bööö!" demeyi kesmedi. ben de her seferinde korktum.
uykumda da rahat bırakmadı beni. rüyalarımı kabusa çevirdi, uykumu çaldı. bazen ağlatarak, bazen kramplarla bazen de her ikisiyle uyandırdı beni. hiç bişi yapamasa da günümü mahvetti.
ancak bu kez onu yenmiştim. son seferinde yendiğimi söylediğimde bunu gerçekten kastetmiştim.
onu bu kez yendim!
o hiç gitmediği kadar ileri gitti, krampı yerleştirdi. ancak gülüyordum bu sefer! günümü bozamadı. uykumu da. krampım hafifleyince güldüm! katıla katıla değil belki ama içten bi şekilde güldüm.
bu kez ona geçiş yoktu! gerçekten tamamen yendim onu!artık benim korkularım değil, anılarım olacaksın!.. nıhahaha!
geçmiş, geçmişe aittir. orada kalmalılar. ben hayaletime nerde durması gerektiğini öğrettim.
bence sende denemelisin blogumu okuyan 3, bilemedin 5 kişi! ona nerede durması gerektiğini öğret! ona şu anda yaşadığını, geçmişin ise uzaklarda olduğunu öğret!
hadi!
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder